سهراب صمدی حکاک
خطرناک ترین پیامد ماندگاری مدیران تندروی قبلی با ژست تغییر و رنگ عوض کردن، در پست های استراتژیک، تحمیل تقلیل سیاستگذاری کلان شهرداری به مجموعهای از مصلحتاندیشیهای کوتاهمدت که مسیر خاصی را دنبال نمیکند و بیشتر به دنبال فردا کردن امروز و از سر باز کردن تیترهای منفی مطبوعات است، خواهد بود این رویکرد نهتنها باعث ماندگاری ابرچالشهای جاری شهر خواهد شد بلکه بر عمق و شدت آنها خواهد افزود؛ بله همانگونه که شاهد هستیم متأسفانه خصلت های خردگریز و نارسایی های منطق حاکم بر فرآیندهای شهرداری همچون بخشی نگری، کوته نگری و یا رادیکالیزم و گردش های ناگهانی در سیاست ها، نظام سیاستگذاری مدیریت شهری را تقلیل و روند دست یابی به اهداف را به شدت تضعیف کرده است در تبیین این موضوع باید دقت کرد که اگرچه در روند سیاستگذاری سیاستگذاران هم به اتخاذ سیاست خاصی می پردازند و هم تصمیمات خاصی را اتخاذ می کنند اما این دو مفهوم به هیچ وجه با یکدیگر مترادف و هم وزن نیست تصمیم سازی یا اخذ تصمیم اتخاذ راه حل یا رویکردی در ارتباط با پدیده ای موردی یا مقطعی (کوتاه مدت و روزمره) است اما سیاستگذاری همچون بینایی برای تصمیم گیری های بعدی محسوب می شود و عدم توجه به این نکته، مهم ترین دلیل ناکارآمدی و شکست نظامهای سیاستگذاری مدیریت شهری در ادوار گذشته بوده است اکنون نیز تضارب غیر مؤثر نوع برداشت از مبانی نظام سیاستگذاری مدیریت شهری و برداشت های متعارضی که در پیوند با منافع بخشی از جامعه در نهاد سیاستگذاری مدیریت شهری رؤیت می گردد بیشتر برای آن است که برخی راز بقای خود را در قدرت، همین تعارضات و چندپارگی ها یافته اند لذا جهان های ذهنی متفاوتی را برای سیاستگذاران پدید می آورند که مانع پیدایش هویت یگانه، وفاق و اجماع بر سر اهداف و غایات و سر منشاء اصلی اختلافات مبتنی بر سوء تفاهمات است.
https://mashhadfarhang.ir/?p=5291