مشهد فرهنگ

سید رحمان میرزائیان / دکترای مدیریت

پاندومی کرونا در دوسال گذشته نحوه زندگی را تغییر داده است . قرنطینه های طولانی ، عدم ارتباطات اجتماعی بین افراد ، نفوذ فضای مجازی در بین زندگی افراد و ارتباطات مجازی ،همه و همه تغییراتی است که در زندگی ها در ایام قرنطینه به وجود آورده است .

در ایام شاهد این بودیم که در ابتدا کلاس های زیادی تعطیل شد و سپس با فراهم آمدن بستر های مجازی ، کلاس ها به دامن اینترنت و فضای مجازی سوق داده شد . به طوریکه این بستر از نونهالان دوره پیش دبستانی تا دانشجویان دکترا و حتی ادارات دولتی تسری یافت .

پدران ومادران  در خانه ها مجبور بودند در کنار فرزندانشان بنشینند و کلاس های آنلاین را ببینند تا آموزش‌های لازم را دانش‌آموزان از طریق کلاس های آنلاین دریافت کنند . البته در این شیوه آموزش ها ، موضوعات جانبی فراوانی نیز به وجود آمد .

اوایل که نه اساتید و معلمین و نه دانش اموزان و دانش جویان با این روش اموزشی اشنایی نداشتند ، آموزش‌ها در سطح پایین تری ارائه می شد ولی به تدریج بر غنای این کلاس ها افزوده شد به طوریکه در بعضی از دوره ها و کلاس ها به علت نبود بعضی از موانع در کلاس های حضوری ، کلاس ها پربارتر و با جدیت بیشتری شکل می گرفت که این مهم،  مرهون ظرفیت‌های آموزشی ایجاد شده در بعضی از مراکز اموزشی وهمچنین خلاقیت و نواوری معلمین و اساتید بود .

نکته دومی که در این شرایط قابل اشاره بود ، غفلت از موضوع تربیت در کنار تعلیم در این کلاس ها بود . با عدم تشکیل کلاس ها به صورت حضوری عملا تعاملات اجتماعی دانش اموزان با همسالان خود به کمترین حد خود رسید و یادگیری مباحث رفتاری به نحو شایسته ای صورت نگرفت . واین موضوع مهم ، سبب اختلاف فاحش سن شناسنامه ای دانش اموزان با رفتار فردی متناسب با آن سن و سال آنها شد .

عدم آموزش قوانین اجتماعی و نحوه تعاملات بین فردی و جمعی توسط معلمین ، معضل بزرگی بود که مخصوصا در پایه های اول ودوم ابتدایی مورد غفلت قرار گرفت . به طوریکه زمانی که سیستم آموزشی تصمیم به ورود دانش اموزان به صورت حضوری در محیط های آموزشی خواهد گرفت احتمالا شاهد چهره های متحیر ، متعجب و بعضا در بسیاری موارد نا آگاه در محیط مدرسه خواهیم بود.

دانش اموزانی که نمی دانند چگونه در مدرسه زندگی کنند، با معلمین چگونه حشر ونشر داشته باشند ، از مسئولین مدرسه چگونه حرف شنوی داشته باشند ، مسائل بهداشتی خود را رعایت کنند ، از آبخوری و سرویس های بهداشتی چگونه استفاده کنند ، دست های خود را چگونه بشویند و هزاران معضل و مشکل دیگر .

دانش اموزی که اکنون کلاس اول ، دوم یا سوم ابتدایی است اما هنوز آداب حضور در اجتماع و جمع را نمی داند ، و فاصله بین سن و سال او و رفتاری که از او انتظار است قطعا معضلات و مشکلات روحی و روانی  را برای خود او به همراه خواهد داشت . کما اینکه متولیان امر اموزش در مدرسه را نیز با مشکل مواجه خواهد نمود .

قطعا راه حل این موضوع ورود سریع به مباحث تربیتی ، بهداشتی  در همین هفته های باقی مانده  و در فضای مجازی تا شروع رسمی کلاس ها به صورت حضوری است . معلمین محترم باید به این نکته توجه داشته باشند که ضریب تأثیر پذیری حرف ایشان برای دانش آموز بسیار بالاتر از سایرین است و جملات ایشان در کلاس های مجازی بازتاب بسیار زیادی در دنیای واقعی این کودکان خواهد داشت . فلذا باید از همین کلاس های مجازی و  فرصت باقیمانده تا حضور دانش اموزان استفاده کرد و به هر نحو ممکن ، تربیت و اموزش های بهداشتی را چاشنی اموزش های صرفا کلاسیک نمود .

آموزش و پرورش نیزباید به این نکته اهتمام ویژه داشته  و قبل از هر اقدام شتابزده در بازگشایی مدارس ،  به صورت دستورالعمل های مکتوب ، تولید محصولات چند رسانه ای و توزیع از طریق رسانه ها و سایر روش های موجود ، آموزش های لازم قبل از ورود به مدرسه را به دانش اموزان منتقل نماید  و پس از آن نیز،  اجرای این دستورالعمل های سخت گیرانه  را با  دریافت گزارش از سامانه ها و با نظارت و بررسی رصد نموده تاشاید بتواند دغدغه  اولیاء را مرتفع سازد .