مشهد فرهنگ

یادداشت / رضا فرازی – پژوهشگر حوزه شهرسازی و مدیریت شهری

با گسترش شهرها و توسعه روز افزون شهرنشینی، نیاز به وسایل نقلیه موتوری افزایش پیدا کرده که به تبع آن نیاز به جای پارک با حداقل کمیت نیاز اولیه مجتمع های مسکونی بوده و می بایست در مراحل طراحی و اجرای ساختمان کنترل و لحاظ گردد.

بطور کلی ساختمان ها با توجه به نوع کاربری به دو دسته ساختمان های مسکونی و غیر مسکونی تقسیم می شوند که ضوابط مربوط به استقرار پارکینگ ها برای هر دو دسته لازم الاجراست. فضای پارکینگ در مجتمع های مسکونی، از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده که کیفیت محل سکونت و مسائل منشعب از آن را تحت تاثیر خود قرار می دهد. از این رو تامین جای پارک کافی و ضوابط کنترلی بر اجرای صحیح آن و نحوه برخورد مقتضی با متخلفین جهت جلوگیری از تخلفات برای ساختمان های مسکونی امری ضروری به نظر می رسد.

در عرصه کنونی می‌توان شهرداری را به عنوان متولی اصلی مدیریت شهری به عنوان عامل صادر کننده پروانه و پایانکار ساختمان ها دانست. این مسئله از این جهت حائز اهمیت است که امروزه در مناطق کم درآمد شهر که دارای بافتی متراکم است  مسئله کمبود جای پارک به یکی از مشکلات عمده این مناطق تبدیل شده است و سبب مشکلات فراوانی برای ساکنان این مناطق شده است. به همین جهت پایش وضعیت فعلی در شهر مشهد به لحاظ تعداد پرونده های مطروحه در هیئت پارکینگ و راستی آزمایی فرایند صدور پروانه های ساختمانی براساس گنجایش فضای پارکینگ و مسایل ترافیکی بسیار احساس می شود.